Jeune lionne, DELFINE PERSOON (28) - Jonge leeuwen: bokskampioene DELFINE PERSOON (28) (humo)

Ze is in haar klasse sinds kort het nummer één van de wereld en regerend wereldkampioene bij twee van de vier boksbonden (IBF en WIBF): 

Delfine Persoon(28).

'Ik ben niet ijdel, maar ik wil geen neus zoals die van Jean-Pierre Coopman.'

Nu het Gentse Boksgala 'on tour' gaat naar Oostende en met Delfine uitpakt op zijn affiches, gingen we haar opzoeken in haar boksclub in Lichtervelde. In het kleine bijgebouwtje van café De Boksneuze gaat het duidelijk om de essentie: bloed, zweet en hard slaan.

Als ik er binnenkom, is Delfine net terug van haar vroege shift bij de spoorwegpolitie en als een gek aan het trainen. Ik raak bijna in plaatsvervangende ademnood als ik zie hoe ze zichzelf uitput en na honderd push-ups naar een zware halter toerent en die vijftig keer recht voor zich uitduwt. Ik probeer haar te groeten, maar ze bliksemt me weg met haar ogen. Haar trainer Filiep Tampere ziet me schrikken.

HUMO Ik begrijp er niks van. Ze was zo open en vriendelijk aan de telefoon.

Filiep Tampere «Als ze bokst, is ze dezelfde persoon niet. Delfine is lief en bescheiden, maar zodra ze in de ring stapt, wordt ze iemand anders – een killer, echt waar. Die blik, die focus: ik had die als trainer nog nooit bij iemand anders gezien. Het is net of ze een deur opendoet voor iets dat heel diep in haar zit en dat ze anders onmogelijk kan tonen.»

‘Dat is de adrenaline, hè,’ legt Delfine me uit als ze even later naast me zit in het café: ‘Als ik in de ring stap, weet ik: ‘Het is zij of ik.’’

HUMO Waarom is dat dan opeens zo levensbelangrijk? Voor wie of wat móét je winnen?

Delfine Persoon «Voor mezelf en voor de club natuurlijk. Voor de eer, eigenlijk. Ik wil gewoon niet verliezen. Met schoolcrossjes vroeger was dat al zo: als ik niet won, stampte ik alle vuilnisbakken door de straat. Zulke domme dingen doe ik nu niet meer, maar toch... Mocht ik nu vijf, zes kampen na mekaar verliezen, dan denk ik dat ik mijn handschoenen aan de haak zou hangen. In die omstandigheden doorgaan, ik zou dat gewoon niet kunnen. Ik ben niet bang om slaag te krijgen, maar wel om af te gaan voor het publiek. Dat wil niemand toch?»

HUMO Waar droomde je als kind van?

Persoon «Ik wilde judokampioen worden. Maar dat is mislukt door een rugblessure – een familiekwaal. Bij mijn vader hebben ze ook al drie ruggenwervels aan elkaar moeten zetten.»

HUMO Je bent wel Belgisch kampioen judo geweest.

Persoon «Twee keer. En ik was vierde op de Jeugd Olympische Spelen. Ik volg het judo nog steeds. Tijdens de afgelopen Olympische Spelen zag ik een Nederlandse tegen wie ik nog gevochten had: ‘O kijk,’ dacht ik meteen, ‘daar ben ik nog op match nul tegen geëindigd.’»

HUMO Had jij op de Jeugd Olympische Spelen niet hoger kunnen eindigen als je geen ruzie met de scheidsrechter had gemaakt?

Persoon «Ja (lacht). Ik stond in de halve finale tegen een Spaanse, en aangezien die Spelen in Spanje plaatsvonden, was de scheidsrechter Spaans. Ik gooide ippon, maar hij gaf ippon tégen mij. Dat was zo flagrant dat het publiek hem begon uit te jouwen en ik mijn middelvinger opgestoken heb. En toen hij eiste dat ik me excuseerde, heb ik 'm nog een tweede keer opgestoken. Niet oké natuurlijk, maar ik was zestien en kon verlies, zeker zo'n verlies, nog niet plaatsen.»

HUMO Nu wel?

Tampere «Ze is nog steeds iemand die je vooral moet kalmeren.»

Persoon «Ik ben echt een stresskip. Als ik tijdens een partij naar de hoek kom, is mijn eerste vraag altijd: ‘Het is toch een ronde voor mij, hè?’»

Tampere «Dan moet ik haar afremmen: ‘Rustig. Neem je tijd. Niet overhaasten.’ Anders vliegt ze er veel te hard in.»

Persoon «Omdat ik altijd bang ben dat ik aan het verliezen ben.»

Tampere «Voor de kamp moet ik ook zeker niet beginnen over de boks, maar over heel andere dingen. Motoren, of zo.»

HUMO Motoren?

Tampere «Ja. Delfine is een motorrijdster. Ze heeft een monster van Ducati.»

HUMO